Υπάρχουν τέσσερις βασικές σχολές ψυχοθεραπείας. Η Ψυχαναλυτική/Ψυχοδυναμική, η Γνωσιακή/Συμπεριφορική, η Συστημική και η Προσωποκεντρική. Οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους αλλά όλες έχουν ως κοινό στόχο τη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού, η κάθε μία μέσα από τη δική της φιλοσοφία.

Δεδομένου του τεράστιου όγκου πληροφοριών που έχει κανείς πρόσβαση για το ζήτημα αυτό, το άτομο που αναζητά θεραπεία πιθανόν να μη γνωρίζει ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει. Οι διαθέσιμες πληροφορίες για κάθε ψυχοθεραπευτική προσέγγιση δημιουργούν μια διανοητική εντύπωση για το πώς αυτή λειτουργεί.

Ωστόσο, εάν κάποιος δεν έχει βιωματικά την εμπειρία μιας προηγούμενης ψυχοθεραπείας, δεν είναι εύκολο να γνωρίζει ποια από αυτές τις σχολές θα του ταιριάζει. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι ερευνητικά έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα ότι για μια επιτυχημένη ψυχοθεραπευτική έκβαση δεν έχει τόσο σημασία το μοντέλο που ακολουθεί ο θεραπευτής/τρια, καθώς αυτός/η επέλεξε την κατεύθυνση που ταίριαζε καλύτερα στον/ στην ίδιο/α σύμφωνα με αυτό που τον/την βοηθάει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τον άνθρωπο και τις δυσκολίες του. Αντίθετα, ο καθοριστικός παράγοντας μίας επιτυχούς έκβασης είναι η θεραπευτική σχέση. Το ταίριασμα δηλαδή του θεραπευτή με τον/την θεραπευόμενο/η.

Γι αυτό το λόγο είναι σημαντική η αίσθηση που προκαλεί στον/στην θεραπευόμενο/η ο/η θεραπευτής/τρια κατά τις πρώτες συνεδρίες, οι οποίες συνήθως είναι καθοριστικές ως προς τη συνέχιση μιας μακρόπνοης διαδικασίας ενδοσκόπησης ή της παύσης της συνεργασίας και της αναζήτησης βοήθειας από άλλον/η θεραπευτή/τρια.